Weer een

Donderdag 6 juni 2013

Ik kijk omhoog en haal voor de tweede keer diep adem. We zijn in Shravana Belgola en bezoeken het 17 meter hoge standbeeld van Jain Sage Gomateswara maar om daar te komen moeten we de 614 treden, die uitgehouwen zijn in de rots, beklimmen. Een hele tour met deze warmte maar we gaan ervoor dus nog een laatste check voor we omhoog gaan. Petje, check. Water, check. Zweetdoekje, check en daar gaan we. We worden hier en daar nog wel ingehaald door wat oude vrouwtjes maar dat deert me niet. Alles in je eigen tempo. Terwijl we zo naar boven klimmen gestaag vorderend denk ik terug aan het ontbijt.

Zoals gezegd waren wij de enige in het resort en dat maakt dat het personeel zich alleen maar op jouw focust. “Namasté, zegt de ober, do you like a omelet”. Ja dat willen we wel maar van één eitje. Zeer teleurgestelde ober “just one egg?” alsof zijn salaris uitbetaald wordt aan de hand van het aantal verkochte eieren. Inmiddels is de baas van het hele spul ook de eetzaal ingekomen samen met de receptioniste (die heeft natuurlijk ook niets te doen) en nog twee obers. Vervolgens wordt de tafel vol gezet met dingen die je niet gevraagd hebt maar alles complementair.
Het begint met een soort omeletje (niet die we besteld hadden) maar voor mij is het een klef soort pannenkoekje. Cees doet er wat abrikozen jam op om het wat smakelijker te maken met resultaat dat het smaakt als een klef soort pannenkoekje met abrikozenjam, dus geen vooruitgang. Dan volgen er nog een soort oliebollen en twee mooi opgesneden mango’s. Dan moeten de omeletjes en toast nog komen maar de honger is inmiddels ook wel wat over.
Op een afstand van 3 meter van de tafel hebben zich inmiddels een man of 7 verzameld.

Na de thee checken we uit en vertrekken met Shi. Na een kilometer of 5 wordt Shi gebeld. Of de gasten de sleutel nog hebben? Deze had Cees in zijn zak en helemaal vergeten in te leveren. Dus terug. Daarna kunnen we aan het volgende deel van de reis beginnen. Mysore, here we come.

Boven bij het beeld aangekomen is het uitzicht prachtig en blijkt de klim dus de moeite waard geweest. Het beeld is enorm en het grootste ter wereld dat uit één blok gehouwen is. Het is tevens een van de belangrijkste bedevaartsoorden in het Jainisme, dus veel wierook en offers in de vorm van fruit, bloemen en geld en dan ook automatisch mooie plaatjes voor het fotoboek.

Het tweede deel gaat naar het zomerpaleis waar Shi zich als een heuse gids probeert te gedragen. “Please this way” zegt hij in het paleis maar ik zeg dat ik denk dat het de andere kant op is. Hij ligt in een deuk. Ik zal de toer wel doen, zeg ik tegen hem maar dan krijgen we wel discount toch? En weer komt hij niet meer bij. Het is een jongeman van een jaar of 29 en spreekt niet zo goed Engels maar doet zijn best. Omdat we al een dag of vier met hem optrekken wordt hij wat losser en het blijkt een hele aardige jongen. Het zomerpaleis hadden we wat mij betreft over mogen slaan. Niet alles is de moeite waard.

Dan door naar het hotel. Weer een van Reegalis group die we in Bangalore ook hadden maar dit ziet er beter uit. Shi komt ons weer om 17:00 halen voor een bezoekje aan de markt (dichte schoenen dus) en dan een of ander festival. Hoe dat was zal ik morgen laten weten. Dan hebben we een redelijke rustige dag omdat we per trein van Mysore naar Chennai reizen en die zal ongeveer 8 uur duren.