Puducherry

Maandag 10 juni 2013

Ik weet niet of het aan ons ligt of aan het soort reizen dat we boeken of aan de reisorganisatie maar bijna overal waar we komen zitten we alleen in het restaurant. Nu dacht ik gisteren dat dit wel goed zou komen omdat in het Ideal beach resort toch wel wat mensen waren. Tenminste in de middag was het druk aan het zwembad met Indiase families inclusief de gillende en jankende kinderen en compleet gekleed het water in, aan het strand van het resort was toch ook wel wat leven maar wat schets mijn verbazing toen we na het douchen naar het restaurant gingen. Helemaal leeg. Alleen wij tweeën. Navraag bij de ober leerde ons dat iedereen die nog in het resort was inmiddels uitgecheckt waren en dus weg?? Gelukkig smaakte ons eten er niet minder om. De ober vroeg of we vis wilde en hoewel ik iets anders in gedachten had ben ik, na het zien van de verse vis op de schaal waar hij mee aan kwam zetten, van gedachten veranderd. We kozen beide de Red Snapper maar die van Cees gebakken en van mij gegrild. Heerlijk met een frisse salade erbij. Voor het dessert koos Cees banaan flambe en het bleek dat dat aan tafel bereid werd. De kok kwam aangereden met een mobiel fornuis en de ingrediënten maar dat ging niet helemaal soepel en daarbij stond er een gasfles op het wagentje van het formaat dat moeiteloos een luchtballon kon laten opstijgen wat de mobiliteit van het karretje ook niet ten goede kwam. Dit in combinatie met het rieten dak was ik toch wel op mijn qui-vive of alles goed ging. Gelukkig was dat het geval en de kok liet, met de flair van Hans Klok, de vlam in de pan slaan onderwijl “magic, magic” roepend. Kortom, heerlijk gegeten.

Klokslag 09:00 zet onze reis zich voort naar Puducherry samen met Sunil. Het verschil van chauffeur is aanmerkelijk. Shi was echt een scheurneus die in veel gevallen extra gas gaf waar Sunil juist heel rustig rijd en je een stuk relaxter in de auto zit. Rond het middaguur komen we aan op onze bestemming en worden afgezet in het “Atithi hotel”. Op zich een redelijk hotel maar niets bijzonders. De lunch kon je kiezen voor het buffet en dat hebben we maar gedaan. We hadden nog wel een poging gewaagd om de straat op te gaan om te kijken of er andere gelegenheden waren voor de lunch maar buiten de bekende kraampjes langs de straat, vonden we niets. Daarbij is het weer bloedheet vandaag dus lang lopen zit er ook niet in.

Na de lunch werden we opgehaald door Sunil die Bonifacius bij zich had, de gids voor de middag. Omdat Puducherry een rijke geschiedenis kent, mede gemaakt door de Fransen, Portugezen, Nederlanders en Engelse, zijn er ook namen blijven hangen die niet gelijk Indiaas aandoen.
De reis ging naar Auroville of the “City of dawn” een commune/sekte die in 1964 een gemeenschap hebben gecreëerd met het doel om met 50.000 mensen van over de hele wereld, samen te leven in harmonie zonder economische belangen. Tot op heden wonen er maar 2027 mensen waaronder 71 Nederlanders.
Daarna door naar de “Franse wijk” waar nog alle gebouwen uit de glorietijd staan. Niet altijd even goed onderhouden helaas.

Alsof we nog niets geleerd hadden van de wandeling in de middag besloten om naar de boulevard te lopen en daar ergens iets te eten, een wandeling van ongeveer drie kilometer. Had natuurlijk gehoopt dat het wat af zou koelen maar dat was niet het geval. Frans gegeten bij een Vietnamees? Met een steak die meer weg had van draadjesvlees dus de helft laten liggen. We hadden toch niet zo'n honger. En daarna terug naar het hotel. Toen we daar terug waren kon Cees me uitwringen zo transpireerde ik. Wekker op 06:15 en morgen verder naar Thanjavur waar we maar liefst twee nachten zullen verblijven.