Jungle

Donderdag 07 Mei 2015

Onze reis zet zich deze morgen voort richting Ella. Hier zullen we een nacht in een lodge in de jungle verblijven en hoewel ik sceptisch ben over wat we aan zullen treffen pakken we de avond ervoor de hoognodige dingen in een rugzak omdat de koffers niet mee kunnen. De tocht erheen zal zo een drie uur in beslag nemen en onderweg zullen we nog stoppen bij een viewpoint en een waterval. Beide stops zijn niet bijster interessant omdat bij het viewpoint teveel mist in de bergen hangt en bij de waterval er te weinig water is om het echt spectaculair te laten zijn. We zitten tenslotte voor het regenseizoen en dat betekent dus in dit geval niet genoeg water.

We rijden steeds hoger de bergen in en op een gegeven moment nemen we een pad dat eigenlijk niet geschikt is voor de oude maar goed onderhouden Toyota van Mr Dean. Het loopt langs de steile bergwand en kronkelt zich een kilometer of vier naar beneden. Dan komen we op een plek waar we worden opgewacht door twee mannen die ons lopend zullen begeleiden de laatste kilometer, over een onmogelijk padje en een hangbrug, naar de accommodatie. Daar aangekomen ben ik blij verrast. Het is geen grootscheeps project maar inderdaad een paar lodges in de jungle die langs de rivier staan. Onze lodge is van hout en de inrichting is eenvoudig maar de klamboe om het bed geeft het geheel iets romantisch. Tel daarbij op dat ik vanaf het terrasje zo de rivier in kan stappen maakt het voor mij compleet. Natuurlijk hadden we bij “het hoognodige” geen zwembroek gedaan dus dan maar in mijn blootje de rivier in. Er is toch verder helemaal niemand.
Voorzichtigheid is wel geboden omdat de rivier snel stroomt en er grote keien in de loop liggen die het geheel wat op een soort waterstroom doet lijken dus uitkijken dat ik niet val.

Later als we de omgeving nog wat verkennen ben ik wat minder voorzichtig en stoot ik mijn grote teen open aan een steen die in de weg ligt. Het bloed als een rund en in no time is mijn slipper doorweekt met bloed. Ik ga naar de rivier om het af te spoelen en kom daar drie mannen tegen die gelijk EHBO toepassen. Een van de mannen kijkt eerst hoe erg het is en trekt snel en pijnlijk het loshangend stukje vel eraf met het vervolg dat het nog harder gaat bloeden. Inmiddels zijn de spullen uit de verbanddoos gearriveerd en verbind hij mijn teen professioneel. Zo erg is het allemaal niet. Ben geen mietje :-)

Om 19:30 zou het eten geserveerd worden. Een vegetarische maaltijd. Er was een tafeltje gedekt op een grote ronde in de open lucht en aan de rand van die ronde stonden fakkels. In het midden werd een soort kampvuur gemaakt wat me enorm het expeditie Robinson gevoel gaf maar het had allemaal wel wat. Nu lig ik onder de klamboe dit verhaal te schrijven terwijl Cees naast me ligt te snurken maar dat overstemt niet het geluid van de insecten en de stromende rivier wat het heel apart maakt.

Later
C & A
XX